به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: آناستازیا فدیک استادیار دانشکده هاس و دیوید مک آدامز استاد دانشکده کسب‌وکار در دوک در روزنامه لس‌آنجلس‌تایمز نوشتند: ما به‌عنوان اقتصاددانان متخصص در اقتصاد رفتاری و نظریه بازی، مفاهیم استراتژیک را از نظریه بازی به دانشجویان بازرگانی خود آموزش می‌دهیم. همین ایده‌ها می‌تواند به ما در درک حرکت‌های فعلی روسیه، پیش‌بینی رفتار آینده آن و استخراج بهترین استراتژی‌ها برای دستیابی به اهداف بلندمدت کمک کند.

درخت بازی در مرحله بعدی جنگ روسیه در اوکراین چگونه است؟ روسیه تهاجم خود را در بدترین زمان ممکن از نقطه نظر لجستیک نظامی، در طول فصل بدنام گل‌آلود اوکراین آغاز کرد؛ اما پس از عقب‌نشینی اولیه از کی‌یف، روسیه در شرق اوکراین پیشرفت‌های آهسته اما ثابتی داشته است و شرایط برای روسیه در ماه‌های زمستانی آینده ایده‌آل خواهد بود. فصل زمستان همچنین با توجه به وابستگی اروپا به گاز طبیعی روسیه برای گرمایش، زمان آسیب‌پذیری استراتژیک برای اروپا خواهد بود.

از این منظر، «زمان» به سود پوتین است. پوتین با پیش‌بینی اینکه بهترین شانس برای پیروزی ممکن است در زمستان امسال باشد، انگیزه‌ای دارد که اکنون گاز طبیعی روسیه را متوقف کند و اروپا را از نظر اقتصادی به مخاطره‌آمیزترین موقعیت ممکن، بدون توجه به هزینه‌های کوتاه‌مدت روسیه، سوق دهد. این برای اتحاد کشورهای حامی استقلال اوکراین چه معنایی دارد؟ بدیهی است که راه برای ترغیب پوتین به توقف جنگ، این است که او اکنون باور کند که هیچ راهی وجود ندارد که بتواند ۶ ماه آینده پیروز شود؛ راهی که او را به این باور برساند که نمی‌تواند در ۶ ماه پیروز شود، انتقال بیش از اندازه کافی تجهیزات نظامی سنگین به اوکراین است. این ما را به درس مهم دیگری از نظریه بازی‌ها و اقتصاد رفتاری می‌رساند: «باورها نقش مهمی در تعیین نحوه عمل هر یک از طرفین ایفا می‌کنند. در زمینه جنگ روسیه در اوکراین، تنها یک دلیل برای ادامه تهاجم وجود دارد: «ولادیمیر پوتین معتقد است که روسیه ممکن است پیروز ظاهر شود.»

جنگ روسیه در اوکراین به عنوان یک «جنگ فرسایشی» توصیف شده است که در آن دو دشمن برای یک دارایی با ارزش رقابت می‌کنند و هر کدام هزینه‌ای را متحمل می‌شوند.

پوتین تاکنون نتوانسته تصویری از قدرت فوق‌العاده به نمایش بگذارد، اما تحقیر غرب از سوی او و اعتقاد وی به ضعف و عدم تصمیم‌گیری ما کاملاً شناخته شده است. اگرچه پوتین ممکن است اشتباه کند که ما را دست کم می‌گیرد؛ اما اشتباه او به طرز طعنه‌آمیزی دست او را در درگیری فعلی تقویت می‌کند؛ زیرا به او امیدواری می‌دهد که به ادامه مبارزه نیاز دارد. متاسفانه این به آن معناست تا زمانی که غرب قدرت و عزمی را نشان دهد که پوتین انتظارش را ندارد، صلح در اروپا برقرار نخواهد شد.